First impressions

Fa wakaaaa!

Afgelopen zaterdag was het dan zo ver: het vertrek naar Suriname. Om 9:30 stonden Ellen en haar ouders voor mijn deur om ons met de auto naar Schiphol te brengen. Mijn ouders kwamen later met de trein want ze wilden er (allebei) nog een dagje Amsterdam aan vastplakken.

Nadat we op Schiphol waren wilden we onze koffers sealen om er zeker van te zijn dat er geen rare dingen in gestopt konden worden. Na wat overpakken van Ellens koffer naar mijn koffer tikte die uiteindelijk 23.8 kilo aan op de weegschaal. Met een maximum van 25 kilo en koffer(s) die op knappen stonden was het tijd om in te checken bij SLM.

In de rij voelden we ons wel een beetje vreemd want 95% van de medepassagiers bestond uit Surinamers. Wat me opviel was dat er meteen belangstelling getoond werd: een man en een vrouw maakten (apart van elkaar) een praatje met ons en vroeg naar onze redenen om naar Suriname te gaan en maakten grapjes. Hierdoor voelde ik me erg op mijn gemak, al had ik de hele dag nog geen zenuwen gehad, toch was dit wel een fijn gevoel.

Daarna nog even wat gedronken met mama, papa, Ronald, Mariët, Nick en Roxan en om 13:15 was het moment van afscheid nemen aangebroken. De eerste 2 minuten ging dit goed maar daarna kwamen toch de tranen van spanning voor het onbekende en het feit dat ik ze allemaal moet missen. De mascara die ik nét op had gedaan (nog bedankt voor het lenen mam) zat letterlijk tot onder aan m'n kin. Nog een laatste controle bij de douane en vervolgens het vliegtuig in. Ondanks dat het van van alle gemakken voorzien was zoals eten, drinken, een tv-scherm met films en video's is 10 uur vliegen wel heel erg zwaar voor je billen. Gelukkig zaten er 4 meiden van onze groep ergens anders in het vliegtuig en kon ik af en toe even een wandelingetje en praatje maken.

Na 10 lange uren kwamen we om 21:30 plaatselijke tijd eindelijk aan. M'n moeder maakte zich inmiddels al een tikkeltje zorgen of alles wel goedgegaan was maar we hadden 1:15u vertraging. Nadat we het vliegtuig uitgestapt waren werd er meteen met een warme föhn over ons heen geblazen. WELKOM IN DE TROPEN!
Snel naar de douane en koffers halen want buiten stond de taxi die ons naar het appartementencomplex zou brengen al lang klaar. 8 meiden 8x25 kilo koffers en handbagage was iets te veel van het goede voor de taxi's dus er moest flink gepropt worden maar binnen een uur waren we dan eindelijk bij onze woning voor 2.5 maanden.

De route hier naartoe vanaf de Zanderij is indrukwekkend. Naast prachtige natuur is het 'gewone' leven wat je ziet 's avonds laat ook heel bijzonder. Tussen de Zanderij (vliegveld) en Paramaribo ligt Lelydorp. 'S Avonds is deze route geen pretje. Veel zwerfhonden, gure types en vrouwen in veel te korte rokjes die alleen over straat gingen. Het verschil tussen arm en rijk is ook erg groot. Naast en tussen huizen die wel op kastelen lijken staan ook krotjes waar mensen in wonen. Het was wel heel leuk om te zien dat er overal op straat feestjes werden gevierd. Op sommige stukken leek het erg gezellig! Na een uur gelachen, gekeken en gekletst te hebben met de meiden werden we warm ontvangen door onze gastvrouw/contactpersoon. Ze heette ons welkom en stelde voor dat we snel gingen slapen en morgen (zondag) verder kennis te maken. Eindelijk slapen, dacht ik. Want in het vliegtuig had ik bijna geen oog dichtgedaan dus ik kon wel een bed gebruiken. 1 obstakel: 2 steile trappen die naar onze verdieping leiden en een koffer van ongeveer 24 kilo. Na heel wat zweten en de hulp van een aardige Mexicaan konden Ellen en ik ons appartement in.

De andere meiden zitten ook per tweetal in een appartement maar eigenlijk hebben we de hele dag onze deuren open staan en komen we de hele dag bij elkaar over de vloer. De tweede etage hebben wij helemaal voor onszelf en we zitten vaak samen te chillen op de 'gang'. Ook hebben we op deze gang de gezamenlijke keuken en daarbij een balkon met uitzicht op de straat. Na even kort kletsen en gedag zeggen viel ik als een blok in slaap en heb ik ondanks de hitte best wel goed geslapen.

De volgende ochtend werd ik om 6:00 Surinaamse tijd wakker door een tropische regenbui en was ik ook helemaal uitgeslapen. Nadat de bui over was keek ik naar buiten vanuit mijn raam en het uitzicht was prachtig. Surinaamse huisjes, palmbomen en een zon die doorkomt. Echt heel erg mooi. Nadat de allemaal gedoucht hadden gingen we op zoek naar een bank (voor de Surinaamse dollars) en een supermarkt want een ontbijtje ging er wel in. Tijdens deze wandeling waren we een echte bezienswaardigheid. Vooral voor jongens/mannen op een soort motortjes die allebei letterlijk helemaal omgedraaid zaten als ze voorbij kwamen rijden. Dit was erg grappig om te zien.

Nadat we gezamenlijk op de overloop gegeten hadden kwam de eigenaresse van het appartement langs voor het gesprek dat we samen met haar en de gastvrouw gingen hebben. Het gesprek was erg gezellig en leerzaam en ik weet zeker dat we bij deze vrouwen terecht kunnen als er de komende 9 weken iets zou zijn. Ook zijn we een beetje wegwijs gemaakt in de cultuur en konden wij onze vragen stellen. Toen het gesprek bijna af was gelopen voelde ik opeens getik op mijn rug. Ik keek om en daar zag ik Karin (ASM van Albert Heijn) en haar broetje opeens staan. Echt super leuk! Toen het gesprek af was gingen we even bij op het terras bij het zwembad zitten en kort met elkaar kletsen. Zo bizar hoe je elkaar dan helemaal aan de andere kant van de wereld kan zien. We hebben afgesproken dat we een dag een tour door Paramaribo gaan doen dus ik ben heel benieuwd!

De rest van de dag hebben we met de meiden lekker rustig aan gedaan en gebruik gemaakt van ons terras (met schaduw) en zwembad (met zon). 'S Avonds hebben we een taxi gebeld en zijn we met z'n allen gezellig uiteten geweest bij een Indonesisch restaurant. Waar ik gister nog trots tegen m'n moeder vertelde nog geen enkele muggenbult gekregen te hebben, ben ik tijdens het eten wel een aantal keren gestoken. Maar ook dat hoort erbij en we zijn allemaal geprikt dus kunnen we elkaars uitzuigpompjes, zalfjes en andere spulletjes mooi gebruiken. Na het eten ben ik vrijwel direct naar bed gegaan omdat je van zo'n dag niets doen eigenlijk toch best wel moe wordt.

Vandaag gaan we naar de vreemdelingendienst om onze visa te verlengen en voor de rest zien we wel wat de dag ons brengt. Het gaat de hele dag regenen dus waarschijnlijk wordt het weer een relaxdag!

De foto's bij dit verslag zal ik proberen z.s.m. te plaatsen en af en toe zal ik er ook eentje op Facebook zetten of appen. Gelukkig heb ik in het appartement Wifi dus moet dit allemaal goed lukken.

Manouk