More impressions

Nadat we zondag bijkom-/uitbrakdag hadden gehouden moesten we ons afgelopen maandag melden bij de Vreemdelingenpolitie. Omdat zaterdag op het vliegveld een visum van 1 maand bijgeschreven werd in mijn paspoort en ik t/m 13 april in Suriname wil verblijven moest het visum verlengd worden. Van tevoren wisten we dat we netjes en langgekleed werden verwacht op het bureau. Nadat we door onze taxichauffeur afgezet waren betraden we een lelijk gebouwtje waarvan alle ramen afgedekt waren en de deur telkens dichtgedaan werd. Binnen zaten ontiegelijk veel mensen en terwijl Martin (taxichauffeur) gezegd had dat we binnen 10 minuutjes klaar zouden zijn en hij daarom in de buurt bleef om op ons te wachten dacht ik meer bij mezelf dat we hier nog wel een aantal uurtjes zouden zitten. Gelukkig was er airco en gezien het buiten rond de 35 graden is was het wachten geen straf. Na iets meer dan een uur hoorde ik: "Ha-, ha-, ha-, Havekes?" en daarmee het teken dat mijn visum verlengd was en tot en met 13 april en ik dus mocht blijven. Alle andere meiden mochten ook blijven en om dit te vieren hebben we ons in het centrum af laten zetten om te shoppen (geintje, dit hadden we natuurlijk alláng afgesproken). We zijn naar de centrale markt geweest en opzoek gegaan naar uitbreiding van onze garderobes.

De volgende dag zijn we naar Paramaribo Zoo geweest. Deze dierentuin is niet zoals je in Nederland gewend bent. De hokken waren vaak er klein en sommige dieren zijn zelfs aan het ijsberen. De ligging van de dierentuin was wel erg mooi. Bij aankomst werden we begroet door twee hondjes die gedumpt waren door hun voorgaande baasje en een enorm schattig jongetje Juan. Hij was het zoontje van de eigenaresse van de zoo en wilde ons wel even rondleiden. Hier zeggen wij als acht juffen natuurlijk geen 'nee' tegen ;-) nadat we de dieren bekeken hadden,
waren gaan schuilen voor een regenbui, ons uitgeleefd hadden in de speeltuin (blijft leuk) en lekgeprikt waren door muggen besloten we weer terug te gaan naar het appartement voor een namiddagje
zonnen/zwemmen.

's Avonds wilden we graag uiteten en na de zoveelste kledingcrisis, kleding en sierraden lenen van elkaar gingen we lopend naar een roti-restaurant dat we als tip doorgekregen hadden. Eenmaal aangekomen bleek het restaurant naast bijna leeg ook een soort McDonalds te zijn. Om het compleet te maken hadden we ook geen mes en vork dus zaten er 8 opgedofte meiden in jurkjes roti met hun handen te eten... Gelukkig was het wel erg lekker!

De volgende dag hadden we een afspraak met de directrice van de nieuwe stageschool van Ellen en mij. Terwijl we maar 2 km hoeven te fietsen zijn we natuurlijk kats verkeerd gereden en na ongeveer een kilometer of 10 kwamen we eindelijk (bezweet) aan op de Nassy Brouwerschool. De directrice heette ons van harte welkom en was erg aardig. De school is erg klein. Er zijn 8 lokalen van maximaal 25 leerlingen dus het leerlingenaantal
zit meestal net onder de 200. Na een rondleiding en met alle juffen kennisgemaakt te hebben én heel veel twijfel of ik niet tóch de bovenbouw wilde heb ik besloten definitief voor groep 2 te gaan. Een enorme uitdaging gezien ik nog nooit kleuters gehad heb maar ik heb enorm veel zin om deze kinderen van alles te leren. Maandag beginnen we en als het goed is weten we nu wel de weg dus we moeten elke dag om ongeveer 7:20 van huis vertrekken want om 7:45 worden we verwacht voor de vlaggenceremonie/de Surinaamse vlag hijsen. Ik ben heel benieuwd!

Donderdag besloten we een dag naar het winkelcentrum te gaan om weer een poging te doen geschikte kleding en schoenen voor stage te scoren. Helaas zijn we daar voor niet geslaagd maar hebben ze hier een soort Zara (Shana) waar je erg leuke 'gewone' kleding kan kopen.

Toen we terug in het appartement waren hebben we samen gekookt in onze gemeenschappelijke keuken. Het menu bestond uit kip/garnalen met ui, champignons, prei, rijst, sojasaus en natuurlijk kouseband. Dit was super lekker en een goede bodem voor de overige plannen van de avond want we gingen met z'n allen (inclusief taxichauffeur) stappen bij Havana Lounge. Als Nederlandse meiden hadden we hier ook weer veel bekijks en moesten we vaak dansen met de Surinaamse mannen. Ook gingen de macho's van Surinaamse mannen tegen elkaar battelen en de rest van de dansvloer stond er dan in een kring omheen. Wat kunnen sommigen onwijs goed dansen! We hebben de hele avond erg veel lol gehad met elkaar en ons goed vermaakt. Nadat we Martin en een vriend van hem opgespoord hadden gingen we deze keer met 10 personen in één busje gepropt naar huis.

Gister was het tijd voor het hoogtepunt tot nu toe: de dolfijnentour. Nadat we allemaal uitgeslapen en gezond/gezwommen hadden werden we om 16:00 verwacht bij de startplek van deze tour. Daar hadden we afgesproken met Etto, een erg aardige man die ook nog eens goed voor ons zorgde want hij had Surinaamse hapjes en veel te drinken voor ons meegenomen. Hij was onze gids van de dag en begeleidde ons via een krakkemikkige brug waarvan de balkjes een tikkeltje te ver uit elkaar lagen naar de boot. Met deze boot voeren we langs allerlei visserplaatsjes en vertelde Etto ons van alles over de natuur in Suriname. Op een gegeven moment waren we op een gedeelte van de rivier gekomen waar de dolfijnen zouden zitten. We hebben echter geen dolfijn gezien. Toen zijn we doorgevaren naar een strandje voor een plaspauze en een paar foto's. Daarna weer teruggegaan naar de plek en net op het moment dat we de hoop opgegeven hadden lieten zich groepen dolfijnen zien. Dit was echt zo gaaf en ze kwamen super dichtbij. Ik genoot van elk moment en de andere meiden ook. Daarna zijn we naar een oude koffieplantage geweest waar tegenwoordig alleen nog Javanen wonen. Etto had voor ons geregeld dat we bij een vrouwtje mochten eten. Het eten was super lekker en moe, vol, maar voldaan gingen we terug naar de brug om vervolgens de taxi naar huis terug te nemen. Omdat we helemaal onder zand en zout zaten zijn ik en een aantal andere meiden het zwembad nog ingesprongen en daarna zijn we heerlijk gaan slapen.

Vandaag ga ik samen met Karin en Ellen op pad door Paramaribo en zal ze ons een aantal bijzondere plekken laten zien. Heel fijn al die gidsen in een land heel ver van huis!

Tot gauw
Manouk